Plantage “Ons Volk”

Heel ver weg over de oceaan staat de boerderij van boer Hein. Boer Hein heeft ook een knecht, knecht Teun. Teun werkt hard, maar steelt ook... elke dag steekt hij stiekem een appel in zijn zak. In de pauze neemt hij ook andere vruchten om op te eten. Boer Hein vermoedt wel wat, maar heeft Teun nooit kunnen betrappen, aan de andere kant, de boerderij draait goed, Teun is er altijd, er zijn geen andere problemen.

Dichterbij bij huis, op de plantage “Ons Volk” gebeuren er rare dingen. Er wordt weinig winst gemaakt, en de enige knecht, René Gering, heeft een twijfelachtige reputatie. Op zekere dag moet de eigenaar wegens gezondheidsproblemen onverhoeds weg, en draagt de zorg van de plantage over aan hulpje R. E. Gering.

Hier heeft het hulpje lang op gewacht! Dit is zijn kans. Hij belt zijn neef op die een pick-up heeft, en samen rossen ze alle bomen. Ze besluiten een tweede rit te maken, en plukken dit keer ook alle vruchten die nog niet rijp zijn. De opbrengst wordt dezelfde avond nog vergokt.

De volgende dag zijn er geen vruchten meer om te stelen, dus besluiten ze alle bomen om te hakken en het hout te verkopen. De opbrengst wordt die avond nog verbrast in een lounge bar. De dag daarop zijn er geen bomen en vruchten meer om te verpatsen, dus besluiten ze de vruchtbare grond in zakken te doen en te verkopen. De opbrengst wordt gebruikt om de schade te betalen die ze de avond ervoor, in hun dronkenschap na hun bar bezoek, hadden veroorzaakt. De dag daarop ontdekken ze dat ze hun honger niet meer kunnen stillen, alles is weg en kapot. Neef racet weg met zijn pick-up, laat neef R. E. Gering alleen achter, en komt niet meer terug.

Plantage “Ons Volk” is geruïneerd. Er rest nog maar één oplossing voor R. E. Gering .... Geld lenen.

Dit is wat we noemen: Onverantwoord leiderschap, zoals we dat allemaal kennen en bijna normaal zijn gaan vinden. Het is verheven tot de norm geworden van onze samenleving.

Terug naar boer Hein. Knecht Teun stal gedurende 48 jaar dat hij werkzaam was 48 X 360 x 3 vruchten. Dat zijn in totaal 51.840 vruchten. Dat zijn meer dan 10 pick-up ladingen. Daarnaast heeft hij gedurende die tijd een redelijk salaris, en daarmee ook een goed leven gehad. Ook Boer Teun mag tevreden zijn, zijn boerderij heeft gedurende die tijd goed gedraaid, en hij kan rustig van zijn oude dag genieten. Eigenlijk is everybody happy. Er is gestolen, maar dat is wat we noemen, gedoseerde, verantwoorde diefstal. Overigens ook niet goed te keuren.

Rest de vraag wie er eigenlijk schuldig is aan het debacle dichter bij huis;

R.E. Gering is zeker schuldig aan deze wandaad, maar de eigenaar van de plantage “Ons Volk” heeft deze schurk toch zelf uitgekozen. Hij wist dat deze man een twijfelachtige reputatie had, maar koos desondanks toch voor hem. Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Dat was op advies van zijn vrienden. Die zeiden dat er niemand anders was, en dat R.E. Gering “ervaring” had. Hij was al eerder op andere plantages werkzaam geweest, en weggejaagd, en had zodoende veel ervaring opgedaan. Dat dit ervaring was met stelen, daar werd niet bij stil gestaan. Dat alle eerdere plantages waar R.E. Gering werkzaam was, verwoest zijn, werd voor het gemak vergeten. Liever noemen we deze vorm van diefstal voor het gemak maar ervaring.

Wat nu?

Heel eenvoudig, R.E. gering verklaart “uit zijn fouten geleerd te hebben” en wordt met open armen ontvangen op een eerdere andere plantage, die hij jaren geleden ook al kapot gemaakt had. Deze plantage, “Zak en As” is ook aan de grond wegens het wanbeleid van een andere vorige schurk, en is blij dat R.E. Gering terug is. “Dit keer zal het goed gaan”, gelooft men heilig. En plantage “Ons Volk”? Die begint opnieuw, en kiest voor een andere knecht, heel toevallig is dat dezelfde vorige schurk die eerder op de eerdere plantage “Zak en As” weggejaagd was. De reden voor deze keuze is: “Deze man kennen we, en hij heeft ervaring, bij deze weet je tenminste wat je hebt”, aldus de dwaze redenering van “Ons Volk”.

En over vijf jaar? Dan komt R.E. Gering gewoon weer terug bij Ons Volk.

De geschiedenis leert dat de mens niets leert van de geschiedenis. Onze kinderen betalen de rekening.

Martin van Leesten

Passie voor Suriname